Meniň dostlarym (Hekaýa)
Ahmal gyza kän mahsus däldirem welin, men-ä itleri gowy görýärin. Daş sypatlary nähili bolsa, bolaýsyn, itleriň ählisinde birmeňzeşlik bar. Olaryň hemmesiniň gözleri akylly, manyly. Saňa nämedir bir gowy zatlary aýdasy gelip duran ýaly. Ejemiň aýtmagyna görä, kiçijekkäm ala-böle itden gorkmaz ekenim. Megerem, şu ahwal hem itler bilen dost bolmagyma sebäp bolandyr. Joralarym bilen üýşüp, itli köçeden geçip gitmeli bolsak, haýsy tarapda it ýatan bolsa, şol tarapa meni geçirerdiler. Başgalara üýrüp duran itiňem, maňa seredip «yňkam» etmeýşine içlerini çekip, haýran galýan joralarymyň ýüzi häli-häzirem göz öňümden gitmeýär. ... Ony heniz kiçijekkä öýe getiripdik. Adyna-da Garagöz dakdyk. Garagöz türkmen iti bolmasa-da, onuň şeýle bir salykatly gylyklary bardy. Ony elim bilen naharlasamam towsup, gujagyma bökjek bolup durmazdy. Garaz, ol gözüme güýdüşip, howlymyzyň arka derwezesinden, ulaglaryň suw ýaly geçip duran şaýoluna çykyp, meniň ýüregimiň juda-juda agyrmagyna, hatda aglamagyma-da sebäp bolýança wepaly dostum bolup ýaşady...