«Çaga eziz, edebi ondan hem eziz» diýilýär. Bu, hakykatdan hem, şeýle. Ýöne onuň edepli-ekramly, aňly-düşünjeli kemala gelmegi ene-atalara bagly. Çaga dünýä inen gününden, onuň her bir hereketi ene-atanyň gözünden sypmaly däl. Onuň ukyp-başarnygyna üns bermek bilen, çaganyň ösüşi üçin nämeleriň gerekdigi barada oýlanmaly, oňa görelde bolmaga çalyşmaly. Sebäbi psihoterapewt Elis Milleriň: «Çagalykda endik bolan gylyk-häsiýetler, geljekki, ýagny uly ýaşdaky hereketlerimizi kesgitleýär» diýip, aýdyşy ýaly, çaga görenini gaýtalaýar. Şeýle bolansoň, çaganyň ösüşinde ulanylmaly hereketler barada durup geçeliň.
Sebäpsiz gülmek...
