Wagt ýarygijeden geçipdi. Uzakly gün ýollary dolduryp duran ulaglaryň sany-da azalypdy. Şeýle seredeniňde käte bir ulag geçýär diýmeseň, iki tarapyny gündizlik ýaly ýagtyldyp duran çyralaryň ýagtysyna göni hem giň ýollar uly akabany ýada salýardy. Şeýle pursatda şäher adamlary süýji ukynyň hözirini görýänem bolsa, Türkmenistanyň Döwlet çeperçilik akademiýasynyň umumy ýaşaýyş jaýynyň üçünji gatynyň çetki otagynda bir gyz öz işi bilen gümrady.
Arzuw öňündäki suraty üns bilen synlady. Dessine-de gutarnykly netijä geldi: «Ýok, bu-da göwnümdäki ýaly bolmandyr. Munda enäniň öz perzendine bolan mähri has gowy duýulmaýar. «Ene» sözi bary-ýogy üç harpdan ybarat bolsa-da, ol mukaddeslik derejesine ýeten ynsan. Ol dünýäniň diregi. Ýogsa-da bizi ekläp-saklap ýören ýerimiziň enä deňelmegi ýöne ýerden däl ahyry!». Ol öňündäki suraty alyp, üýşüp duran kagyzlaryň üstünde goýdy. Olara nebsagyryjylyk bilen seretdi. Süýji ukuda ýatan jorasyna gözi düşende bolsa: «Wah, bu maňa başartjak däl ýaly, menem Serwiniňki ýaly tebigat bilen baglanyşykly surat çeksem bolmadymy? Men bu temany näme üçin saýladymkam?!» diýip, öz-özüne sorag berdi.