Ýüregim sen tarapa ýöräp barýar, özüm welin öýde. Okuwdan gelip, günortanlyk edinerime mähetdel, haýdan-haý noutbukly torbamy elime alyp, «Niredesiň, 13-lük gelýän duralgam?!» diýip, işe tarap ýelk ýasadym. Ine-de, ýetdim duralga. Howul-haralygym bilenem-ä alan galam bolmady. «13-lük ýaňyja gitdi» diýdi, bir gyz. Başladym öz etimi özüm iýip: «Hemme zat özüňden! Ýüregiň diýenini etmeseň, dagy nä gün görjekdiň?! Hakyt, iňlisleriň «Mörfiniň kanuny» diýenleri-dä! Howluganyň üçin gijä galdyň bu saparam. Daşymdan däl, içimden gürleýänimi görüp, pursatdan peýdalanan sagadam «jyk-jyk» edip ýüregime düşdi. Wiý, dur-la, dur-la, Kakamyrat aganyň diýşi ýaly, sagadam «jyk-jyk» edip, maňa: «Ýüregiňe ýakynyň seni göresi gelipdir, ýola çyk!» diýýärmikä ýa?! Ýa...»
— Ana, 13-lügiň, bar ýetiş!
