Köňül küýsegine tükenme, arzuwyna ýetme ýok. Köňül sarç bedew deý çarpaýa galýar, göýä asmanyň Aýyna tebil kakýar. Oňa niçik baş öwredip bolar? Haçan köňül karar tapar jem bolup? Men Jygalybegi gözläp çar ýana bakýan. Goja seýis — ussat terbiýeçi nirede? Meniň bir bedew atym — däli göwnüm bar. Köňül ussat seýsiň nesihatyny küýseýär.
Eý, köňlüm, saňa nesihatym şudur: adam bolup dünýä gelensiň, adamlyk mertebäňe hem mynasyp bolup ýaşa! Öňi bilen, özüňi tana! Sen özgeler ýaly dälsiň. Bir zada düşün, seniň ýaşaýyş ýoluň başgalara meňzänok, bu durmuşda seniň öz ornuň, öz ýoluň bar. «Hemmeler hem şeýdýär» diýip, öz haýryňa çapyp akmaklyk etme, sen hemmeler däl! Başgalar bol-telki ýaşaýyş üçin her hili işe baş goşýar, emma sen bal günüňe batmak isläňok. Her kim mal-mülk toplap, ýagy-ýesir, sen welin eliňe düşenini ile paýlap gutarýaň. Adam oglunyň her haýsy bir işe gümra: gün-güzeran, ogul-gyz, maşgala, ilen-çalan, sen bolsa başga dünýäde. Kämil bir köýde — «Akmak sürer dünýäni, akyl onuň haýrany»; özüňi özgeler üçin has köp öňe tutýaň; özüň gürlemän, özgeleri diňleýäň; özüňe dözýäň, özgelere dözmeýäň. Ýeri, sen bu durmuşdan niçik many gözleýäň?!
